สังคมในปัจจุบันทุกคนมีสื่ออยู่ในมือ ความลับไม่มีในโลก พร้อมที่จะเก็บภาพ เก็บหลักฐาน และแสดงออกมาได้ทุกเมื่อ ทุกคนกล้าที่จะเปิดเผยความคิด ความรู้สึกของทุกคน ซึ่งเป็นผลต่อความขัดแย้งที่สามารถเกิดขึ้นได้ง่ายกว่าสมัยก่อน อีกทั้งยังมีความเร่งรีบที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน ทุกอย่างคือการแข่งขัน ทุกคนเร่งรีบเสมอ เพื่อให้ตัวเองได้งาน หรือได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ ทั้งสองสิ่งทั้งความขัดแย้งและความเร่งรีบมักก่อให้เกิดความเครียดที่เพิ่มมากขึ้น
กระทรงสาธารณสุข กล่าวว่า “คนที่อาศัยอยู่ในเมืองที่แวดล้อมไปด้วยความตรึงเครียด แออัด มีโอกาสป่วยเป็นโรคทางจิตเวชหรือโรคซึมเศร้ามากกว่าคนที่อยู่ท่ามกลางชนบท”
โรคซึมเศร้าเกิดจากสารสื่อประสาทในสมอง (Neurotransmitter) มีความผิดปกติ หากอยู่ในภาวะความกดดัน ความตึงเครียด จะทำให้ไม่สามารถรับมือหรือไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ โรคซึมเศร้าสามารถเกิดได้กับทุกคน หากได้รับการกระตุ้นด้วยความเครียด การสูญเสีย เรื่องราวบางอย่างที่เข้ามากระทบจิตใจอย่างรุนแรง เรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน และเป็นเรื่องร้ายแรงที่ไม่สามารถทำใจรับได้ในขณะนั้น รวมไปถึงการสะสมเรื่องราวต่าง ๆ ไว้ภายในจิตใจ ไม่ปล่อยให้จิตใจได้รักตัวเอง มั่วแต่คิดลบทำร้ายตัวเองอยู่เสมอ
โรคซึมเศร้าสามารถเกิดขึ้นได้กับทุกวัย ทุกเพศ มักพบในผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย มักแสดงอาการในช่วง 25 – 35 ปี และไม่ได้เป็นโรคที่จะสามารถหายเองได้ง่าย ๆ ซื้อยาทานเองก็ไม่ได้ ต้องรักษาให้ถูกต้อง รักษาให้ครบถ้วน ได้รับคำแนะนำจากผู้เชี่ยวชาญ หากดูแลได้อย่างถูกวิธีสามารถหายขาดจากโรคนี้ได้ 100 เปอร์เซ็นต์
การดูแลรักษาคนใกล้ชิดที่ป่วยเป็นโรคซึมเศร้า
หาคุณมีเพื่อนหรือมีคนใกล้ชิดที่ป่วยเป็นโรคนี้ ควรรับฟัง คอยดูแล ใส่ใจเขาเป็นพิเศษ ให้ความสำคัญเขา ดูแลให้กิน ให้นอนเป็นเวลา พยายามอย่าให้เขาอยู่คนเดียว หรืออย่าให้เจอเรื่องเลวร้ายเข้ามากระทบจิตใจอีก ควรหลีกเลี่ยงคำว่า “เลิกเศร้าได้แล้ว” “อย่าคิดมาก” “มีคนอื่นลำบากกว่าอีกเยอะ” “อย่าอ่อนแอ” “นึกถึงพ่อแม่เอาไว้” เพราะชุดคำชุดนี้ยิ่งทำร้ายจิตใจผู้ป่วยได้เป็นอย่างดี เป็นการกดดัน และแสดงถึงความไม่เขาใจอาการที่เขาเป็น ควรให้กำลังใจด้วยคำพูดทีว่า “คุณทำได้ดีแล้ว” “เก่งมากเลย” “คุณดูดีขึ้นนะ” และสิ่งที่สำคัญที่สุด อย่าดูแลคนป่วยจนลืมดูแลจิตใจตัวเอง เพราะการดูแลผู้ป่วยโรคซึมเศร้าอาจทำให้คุณซึมเศร้าตามเขาไปด้วย โดยไม่รู้ตัว
โรคซึมเศร้าหากปล่อยไปโดยไม่รักษาอย่างใกล้ชิด นอกจากจะทำให้อาการยิ่งรุนแรงมากยิ่งขึ้นแล้ว อาจมีผลต่อชีวิตได้ เพราะอาการของโรคนี้ทำให้ผู้ป่วยจมเข้าไปอยู่ในช่วงอารมณ์จนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ โรคนี้ไม่สามารถสังเกตได้จากภายนอกได้อย่างชัดเจน ดังนั้นวันนี้เราจึงอยากชวนให้ทุกคนสังเหตุคนรอบข้างว่ามีใครเข้าข่ายที่จะเป็นโรคนี้หรือไม่ และรีบเข้าไปดูแลเขาก่อนที่จะสายเกินแก้